Wanddiktemeting
Het ultrasoon wanddikte meten is een meetmethode waarbij met behulp van ultrasoon geluid de dikte van materialen kan worden bepaald. Voor de veiligheid is het belangrijk de materiaaldikte te weten van scheepswanden, druksystemen, of bij explosiegevaarlijk equipment.
Wandiktes nemen af door:
- Slijtage/wrijving.
- Corrosie.
- Agressieve media.
- Elektrolyse.
- Weersinvloeden.
Wanddiktes zijn te meten met Ultrasoon geluid (20 kHz-800 MHz.)
Dit geluid wordt opgewekt door een piëzo-elektrisch kristal in de vorm van een taster. In de taster zitten de zender en de ontvanger. Het uitgestuurde signaal wordt aan het einde van de wand teruggekaatst (zoals het licht van een lamp op een voorwerp weerkaatst). De tijd tussen het uitsturen en ontvangen van het geluidssignaal geeft de dikte van de wand of verflaag weer. Het oppervlak waarop de taster wordt geplaatst, dient schoon en vlak te zijn. Een vaste verflaag, mits niet te dik, is geen probleem. Aan de andere kant van de te meten wand kunnen vormen van aanklevingen, vloeistoffen of corrosie zitten. Dit is geen belemmering. De microscopische oppervlakteruwheid, waar de taster op geplaatst wordt, wordt opgevuld met vloeistof op basis van glycerine of gewoon olie SAE20.
De temperatuur is van invloed op de snelheid van de geluidsgolf door het materiaal. Door warm materiaal gaat het geluid sneller.
Het signaal van de wanddiktemeter kan door staal, aluminium, glas, keramiek of vaste kunststoffen worden gestuurd. Er zijn wanddiktemeters die op duizenden van een millimeter kunnen meten. Ze worden gebruikt voor het meten van verflagen, ouderdom van glas of verlenging van treksterkte in bouten.